Dag Patricia, wat doe jij bij ouderenzorg?
Ik ben Patricia Sabbe en coördinerend directeur ouderenzorg bij Zorg Leuven. Elke site heeft zijn eigen directeur of centrumleider, maar mijn rol is net om de werking overkoepelend af te stemmen. Ik zorg er mee voor dat we allemaal dezelfde koers varen, ieder op zijn eigen manier, maar wel met hetzelfde doel.
We maken afspraken over kwaliteitsbeleid, prijzenbeleid enzovoort en om de twee weken stemmen we af met alle directeurs en de mensen die overkoepelend werken. Ik werk hier sinds 2002.
Welke veranderingen heb je tot nu toe gerealiseerd?
Vroeger waren er maar drie sites. Zo hebben we Kapucijnenhof geopend, Ter Vlierbeke en Ter Putkapelle gebouwd, de nieuwbouw van Booghuys en Edouard Remy gerealiseerd, de lokale dienstencentra opgericht, het centrum voor kortverblijf gestart ... We hebben de hele infrastructuur vernieuwd. En ook de structuur van de organisatie is totaal veranderd. Vroeger had je aparte hoofden voor verpleging, logistiek, animatie ... Nu hebben we allround-directeurs met coördinatoren woonzorg onder zich. Er wordt veel meer interdisciplinair gewerkt.
"Ik wil tonen dat het kan. Het is niet omdat je blind bent, dat je niks kunt."
Waar ben je het meest trots op?
Ik ben vooral trots op het geheel en vooral dan op hoe ver we gekomen zijn. We zijn geëvolueerd van een verouderde infrastructuur naar een moderne, goed gestructureerde organisatie met veel nieuwe dienstverlening. Dat hebben we als team gerealiseerd.
Ik vind het ook bijzonder fijn dat ik impact heb: ik kan mee het beleid uitstippelen, ik kan netwerken én ik mag nieuwe ideeën uitwerken. Bovendien mag ik samenwerken met andere directeurs als gelijkwaardige partners. Niet in een hiërarchische ‘ik bepaal’ rol, maar we kunnen echt samen nadenken. Dat is heel verrijkend.
Waarvan zouden de medewerkers van Zorg Leuven je kunnen kennen?
Ik circuleer vaak in de voorzieningen. En misschien kennen de collega’s me ook wel als die vrouw met haar hond. Ik ga meestal met mijn blindengeleidehond Jambo op stap, dus dat valt wel op.
Als Jambo zijn tuig aanheeft, is hij aan het werk. Dan mag je hem niet afleiden, dus niet aaien of aanspreken. Aan de leiband mag dat wel. En als je mij ergens ziet en je denkt: zou die hulp nodig hebben? Dan moet je altijd eerst vragen: “Kan ik je helpen?” en mij niet zomaar vastpakken. Vragen is altijd goed.
Waar mogen collega’s jou voor bellen?
Je mag me steeds contacteren voor overleg, om ideeën af te toetsen of om samen na te denken. Of ook als je tijdens de middag gewoon samen de hond wil uitlaten. Dat mag ook. En als je in je omgeving iemand kent met een visuele beperking en die persoon heeft vragen of twijfelt over werk, dan help ik ook heel graag. Ik wil tonen dat het kan. Het is niet omdat je blind bent, dat je niks kunt.
Lees het verhaal van Patricia en haar collega's in onderstaande publicatie.
Zijn dit je collega's van morgen? Die leer je nu al kennen bij Zorg Leuven!